Verboden voor jongens

Vroeger vond Dai het leuk om ’s nachts samen wakker te zijn. Gezellig in het donker giechelen over de enorme hakken waarop haar klassendocente, Madam Tembo, altijd wiebelend voor het schoolbord heen en weer drentelt. Fluisteren over die lange, slungelige docent Phiri met zijn enorme pinknagel, waardoor iedereen wel moet zien dat hij niet met zijn handen werkt. Roddelen over die enge, strenge directeur met zijn wijduitstaande oren, waardoor het wel lijkt of hij meer hoort dan anderen. De laatste maanden probeert Dai juist te voorkomen dat ze met Tiloleko alleen is. Ze wil niet praten sinds ze het geheim weet … Tiloleko draait zich om en stoot daarbij met haar elleboog in Dais buik. Dai siddert. In haar buik fladdert een beweging van links naar rechts. O nee, niet weer! Tiloleko heeft blijkbaar niets gemerkt. In haar slaap maakt ze een paar smakkende geluidjes. Dan is het weer stil. Voorzichtig trekt Dai zich terug naar de rand van haar rietmat. Ze legt haar handen om haar buik. Kon ze ook maar slapen. Echt slapen. De slaap van alles vergeten. Hoelang is het geleden dat ze zo van de wereld was? Soms durft ze haar ogen bijna niet meer dicht te doen. Bang voor alles wat haar in haar dromen achtervolgt … Met wijd opengesperde ogen staart Dai in het donker omhoog. Aardedonker is het. Net zo duister als het is in haar van herinneringen overlopende hart. 1. Twee uur Dai klemt haar kaken knarsend op elkaar. Koste wat kost wil ze geen geluid maken. Ze trekt haar knieën hoog op en blijft