Tijdmachien

Bekijk de tekstversie van dit leesfragment.

Is dit leesfragment niet goed zichtbaar of krijgt u een foutmelding te zien? Klik dan hier om het fragment opnieuw te laden. Wil je dit leesfragment later offline lezen? Geen probleem, je kunt hier klikken om het pdf bestand te downloaden.

Janneke Wiegers

Janneke Wiegers (1957) heeft een onderwijsachtergrond en ze heeft gewerkt met mensen met een verstandelijke beperking. Zij heeft kinderen van wie er twee lezen lastig vinden. 

Janneke heeft haar eigen Centrum voor taaladvies waarbij zij auteurs begeleidt en als redacteur werkt voor diverse uitgevers. Ze woont in Staphorst. 

Ze schreef diverse kinder- en jeugdboeken. In ‘Vechten voor de vrijheid’ vertelt ze een waargebeurd verhaal uit de WOII in Friesland. Daarnaast schrijft ze laagdrempelige kinderboeken op niveau AVI Start, bijvoorbeeld ‘Met de boot van oom jaap’.

Michel de Boer

Sinds 2000 werk ik zelfstandig als illustrator/vormgever/fotograaf.

Hoeveel illustraties ik tot nu toe gemaakt heb weet ik niet precies, maar dat moeten er echt heel veel zijn. Inmiddels heb ik meer dan 175 boeken voorzien van illustraties. Variërend van lesboeken voor speciaal onderwijs tot prentenboeken. Voor een methode voor kinderen met ernstige dyslexie heb ik ruim 3000 illustraties gemaakt. Deze opdracht was mij op het lijf geschreven: abstracte woorden vertalen naar beeld.

In het jaar 1999 bedacht ik het karakter ‘Opa Knoest’. Van deze lieve opa zijn vele titels verschenen in binnen- en buitenland, waarvan meer dan 150.000 boeken  zijn verkocht.

Krijg ik een blanco vel papier voor mijn neus, dan ontstaat er een kleurrijke wereld waarin karakters tot leven komen. Dat vind ik het mooiste van illustreren.

In 2012 ben ik getrouwd met Leontine Gaasenbeek. Zij is ook illustrator/vormgever.

---

Wat was jouw lievelingsboek vroeger?
Als kind had ik niet echter een lievelingsboek. Mijn moeder las voor uit Pinkeltje en ik luisterde ik naar een cassettebandje met sprookjes zoals De gelaarsde kat en Repelsteeltje. Nu lees ik wel heel veel boeken. Onder andere kinderboeken. Mijn favoriet zijn Robin en God van Sjoerd Kuyper, deze heb ik al vijf keer gelezen. En Lampje van Annet Schaap, die lees ik nu voor de derde keer. Ze zijn prachtig geschreven en ik haal daar veel inspiratie uit bij het schrijven van mijn eigen kinderboeken.

Wat wilde je vroeger later worden?
Toen ik klein was wilde ik heel graag veeboer worden. Daar heb ik ook voor geleerd. Maar ik was ook altijd bezig met creatieve dingen zoals tekenen, knutselen, poppen naaien en toneel stukjes schrijven voor school. Ik heb nog een schrift waar ik als kind die toneelstukjes in op schreef. Uiteindelijk ben ik toch geen veeboer geworden maar illustrator/auteur. Soms moet ik wel eens een koe of een varken tekenen, maar dat heb ik niet op de landbouwschool geleerd, hoor. Dat heb ik mijzelf aangeleerd door goed te kijken naar het werk van andere illustratoren en veel te oefenen.

Wat maakt het schrijven van kinderboeken zo leuk?
Het schrijven van een kinderboek is leuk omdat je daarbij een hoop fantasie kunt gebruiken. De karakters die je bedenkt bestaan niet echt, maar komen wel tot leven. Je kunt ze bijvoorbeeld dingen laten beleven die jijzelf als auteur beleefd hebt of die nooit gebeurd zijn. Die zuig ik dan uit m’n duim. Tijdens het schrijven kun je van je eigen karakter gaan houden. Het is eigenlijk een soort ingebeeld vriendje.

Waarom zou je iemand aanraden het actieboek Tijdmachien voor te lezen (of zelf te lezen)?
Het boek Tijdmachien is leerzaam, maar vooral leuk. En het is heel super mooi getekend (vind ik zelf). De hoofdpersoon heeft een klein hondje. Genoeg redenen om het boek te kopen en te lezen.

Vul deze regel aan: En toen? ...
… zat er alweer een idee voor een volgend boek in mijn hoofd.

Michel de Boer

Sinds 2000 werk ik zelfstandig als illustrator/vormgever/fotograaf.

Hoeveel illustraties ik tot nu toe gemaakt heb weet ik niet precies, maar dat moeten er echt heel veel zijn. Inmiddels heb ik meer dan 175 boeken voorzien van illustraties. Variërend van lesboeken voor speciaal onderwijs tot prentenboeken. Voor een methode voor kinderen met ernstige dyslexie heb ik ruim 3000 illustraties gemaakt. Deze opdracht was mij op het lijf geschreven: abstracte woorden vertalen naar beeld.

In het jaar 1999 bedacht ik het karakter ‘Opa Knoest’. Van deze lieve opa zijn vele titels verschenen in binnen- en buitenland, waarvan meer dan 150.000 boeken  zijn verkocht.

Krijg ik een blanco vel papier voor mijn neus, dan ontstaat er een kleurrijke wereld waarin karakters tot leven komen. Dat vind ik het mooiste van illustreren.

In 2012 ben ik getrouwd met Leontine Gaasenbeek. Zij is ook illustrator/vormgever.

---

Wat was jouw lievelingsboek vroeger?
Als kind had ik niet echter een lievelingsboek. Mijn moeder las voor uit Pinkeltje en ik luisterde ik naar een cassettebandje met sprookjes zoals De gelaarsde kat en Repelsteeltje. Nu lees ik wel heel veel boeken. Onder andere kinderboeken. Mijn favoriet zijn Robin en God van Sjoerd Kuyper, deze heb ik al vijf keer gelezen. En Lampje van Annet Schaap, die lees ik nu voor de derde keer. Ze zijn prachtig geschreven en ik haal daar veel inspiratie uit bij het schrijven van mijn eigen kinderboeken.

Wat wilde je vroeger later worden?
Toen ik klein was wilde ik heel graag veeboer worden. Daar heb ik ook voor geleerd. Maar ik was ook altijd bezig met creatieve dingen zoals tekenen, knutselen, poppen naaien en toneel stukjes schrijven voor school. Ik heb nog een schrift waar ik als kind die toneelstukjes in op schreef. Uiteindelijk ben ik toch geen veeboer geworden maar illustrator/auteur. Soms moet ik wel eens een koe of een varken tekenen, maar dat heb ik niet op de landbouwschool geleerd, hoor. Dat heb ik mijzelf aangeleerd door goed te kijken naar het werk van andere illustratoren en veel te oefenen.

Wat maakt het schrijven van kinderboeken zo leuk?
Het schrijven van een kinderboek is leuk omdat je daarbij een hoop fantasie kunt gebruiken. De karakters die je bedenkt bestaan niet echt, maar komen wel tot leven. Je kunt ze bijvoorbeeld dingen laten beleven die jijzelf als auteur beleefd hebt of die nooit gebeurd zijn. Die zuig ik dan uit m’n duim. Tijdens het schrijven kun je van je eigen karakter gaan houden. Het is eigenlijk een soort ingebeeld vriendje.

Waarom zou je iemand aanraden het actieboek Tijdmachien voor te lezen (of zelf te lezen)?
Het boek Tijdmachien is leerzaam, maar vooral leuk. En het is heel super mooi getekend (vind ik zelf). De hoofdpersoon heeft een klein hondje. Genoeg redenen om het boek te kopen en te lezen.

Vul deze regel aan: En toen? ...
… zat er alweer een idee voor een volgend boek in mijn hoofd.