Bekijk de tekstversie van dit leesfragment.Vo� Van Dicht bij Jezus SAR AH Y O UN G Dagelijks genieten van zijn nabijheid Titelpagina_DichtBijJezus. indd 1 25-11-11 12:20 Originally published in the U. S. A. under the title: Jesus Calling Copyright © 2004 Sarah Young Published by Thomas Nelson, Nashville, Tennesee Thomas Nelson is a trademark of Thomas Nelson inc. Copyright © 2011 Nederlandse uitgave: Uitgeverij Gideon Auteur: Sarah Young Vertaling: Dorieke Hammink Redactie: Ingeborg van Dam - van Hofwegen Omslagontwerp: Studio Vrolijk Foto omslag: Shutterstock Typogra e: Iddo Hoekstra Jaar van uitgave: december 2011 Uitgave: Gideon, Hoornaar, Nederland ISBN 978-90-6067-944-9 NUR 707 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een databank, of doorgegeven in welke vormof op welke wijze dan ook – electronisch, mechanisch, gekopieerd, gescand of op enige andere wijze – behalve voor korte citaten in recensies of artikelen, zonder de voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. No portion of this book may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means – electronic, mechanical, photocopy, recording, scanning, or other – except for brief quotations in critical reviews or articles, without the prior written permission of the publisher. Ik draag op aan mijn moeder, V OOR T Inleidingk heb de nabijheid van God voor het eerst ervaren in een prachtige omgeving. Ik woonde en studeerde in een christelijke gemeenschap in een dorpje in de Franse Alpen. De gemeenschap maakte deel uit van L’ Abri, een internationale beweging die zijn oorsprong vindt in Zwitserland, in het werk van Francis en Edith Schaeffer. Tijdens mijn verblijf in L’ Abri had ik alle vrijheid om de sprookjesachtige omgeving te verkennen. Het was aan het eind van de winter. De middagzon was warm genoeg om je erin te koesteren, en het pak sneeuw was nog te dik om te smelten. Het stralende zonlicht dat in de pure witte sneeuw weerspiegelde, reinigde mijn gedachten van de duisternis die me jarenlang gevangen had gehouden. Elke dag beklom ik een steile heuvel om een uitzicht te kunnen zien dat mijn hart in verrukking bracht. Terwijl ik op de top stond, vergaapte ik mij aan het panorama van ongerepte schoonheid. Beneden mij lag het dorp dat mijn thuis was geworden. Van deze hoogte werd het dorpsbeeld gedomineerd door de kerk met haar hoge klokkentoren. Als ik me 180 graden omdraaide, zag ik het meer van Genève diep onder mij, dat mij begroette met dansende zonnestralen. Als ik omhoog keek, zag ik hoe ik werd omringd door de besneeuwde Alpentoppen. Ik draaide rond en rond, en nam zoveel op als ik maar kon met mijn twee ogen en beperkte verstand. Als dochter van een universiteitsdocent werd ik altijd aan gemoedigd om veel te lezen en zelf na te denken. Ik had een major gedaan in loso e aan het Wellesly College en mijn master aan de Tufts University had ik bijna afgerond. Een paar maanden geleden had mijn broer mij gevraagd van Schaeffer eens te lezen. Tot mijn grote verbazing en vreugde gaf dat kleine boekje antwoorden op vragen die ik allang had afgeschreven als ‘niet te beantwoorden’. Door de intellectuele integriteit van het onderwijs van Francis Schaeffer was ik naar deze volmaakte plek getrokken. Mijn zoektocht begon als een zoektocht naar waarheid, maar Gods wonderbaarlijke schepping hielp mij om mijn hart voor Hem te openen. Op een nacht verliet ik de warmte van ons knusse chalet om in mijn eentje door de besneeuwde bergen te wandelen. Ik ging naar een dichtbebost gebied. Ik voelde me heel kwetsbaar en was diep onder de indruk van de koude, maanverlichte schoonheid. De lucht was fris en droog, snijdend om in te ademen. Plotseling voelde het alsof ik door een warme mist werd omsloten. Ik werd mij bewust van een liefdevolle nabijheid, en onwillekeurig antwoordde ik uisterend: 'Lieve Jezus. ' Het was niets voor mij om zoiets te zeggen en ik stond versteld dat ik mezelf zo teder tegen Jezus hoorde praten. Toen ik nadacht over deze korte uiting, realiseerde ik mij dat het de reactie was van een bekeerd hart; op dat moment wist ik dat ik bij Hem hoorde. Dit ging veel verder dan alle intellectuele antwoorden waarnaar ik op zoek was geweest. Dit was een relatie met de Schepper van het heelal. Het jaar daarop, toen ik weer terug was in de Verenigde Staten, had ik nog een ervaring met de nabijheid van Jezus. Ik had verdriet omdat een serieuze relatie verbroken was en ik vroeg mij af of mijn leven als christen nou echt zoveel beter was. Op dat moment werkte ik als technisch schrijver in Virginia. Mijn baas stuurde mij naar een conferentie in Atlanta. Ik nam deze opdracht plichtsgetrouw aan en checkte zonder enig enthousiasme in het hotel in. Toen ik alleen op mijn kamer was, werd ik overspoeld door eenzaamheid. Om aan mijn gevoelens te ontsnappen begon ik doelloos door de straten van Atlanta te lopen. Ik wierp een blik op een paar boeken in een kraampje en mijn oog viel op van Catherine Marshall. Toen ik die avond dat boek las, voelde ik mij niet langer alleen. Ik knielde neer naast het bed in de steriele hotelkamer, en ervoer een overweldigende nabijheid van vrede en liefde. Ik wist dat Jezus bij me was en dat Hij mijn pijn begreep. Dit was zonder twijfel dezelfde ‘Lieve Jezus’ die ik in de Alpen had ontmoet. De zestien jaar daarna leidde ik een voorbeeldig christelijk leven, althans, zo zouden velen het beschouwen. Ik ging naar het Covenant Theological Seminary in St. Louis, waar ik mijn master haalde in pastoraal werk en bijbelse studies. Ik ontmoette er mijn man, Steve, een zendeling in Japan, net als zijn ouders en grootouders. Na ons afstuderen woonden we twee termijnen van vier jaar in Japan om kerken te stichten. Tijdens de eerste periode kregen we een dochtertje en tijdens ons verlof in de V S een zoon. Na de tweede termijn in Japan gingen we voor een periode van drie jaar terug naar de V S. We woonden in Atlanta, waar Steve voor de lokale Japanse kerk werkte en ik een extra graad behaalde in pastoraal werk aan de Georgia State University. Als onderdeel van mijn training werkte ik in een christelijk pastoraal centrum in Atlanta. Ik genoot ervan om vrouwen te helpen hun genezing te vinden bij Christus. Ik was ook dankbaar voor mijn goede, liefdevolle man en onze twee geweldige kinderen, die alles voor me betekenden. Toch had ik in al die zestien jaar niet één keer een levendige ervaring met de nabijheid van Jezus. Dus begon ik in de zomer van 1990 met een nieuwe zoektocht. Ik las een christelijk dagboek, van Andrew Murray. Het thema van dit boek is dat christenen Gods nabijheid voortdurend kunnen ervaren. Murray benadrukt het belang van tijd alleen met God, in een stil, ononderbroken samenzijn. Ik begon dit boek te lezen in een heel chaotische periode van mijn leven. We waren aan het wachten tot onze Australische visa zouden worden goedgekeurd, zodat we een kerk konden stichten voor de Japanners in Melbourne. Ik had mijn baan opgezegd om me voor te bereiden op de grote verhuizing en moest er dus aan wennen dat ik geen pastoraal werk meer deed, dat mij zoveel voldoening had gegeven. Te midden van deze grote veranderingen zocht ik oprecht naar Gods nabijheid. Mijn dagen begon ik alleen met God, gewapend met Bijbel, dagboek, gebedsschrift, pen en kof e. Terwijl ik in zijn nabijheid wachtte, begon Hij zichzelf aan mij te openbaren. Een uur of twee alleen met Hem leek veel te kort. Door de onzekerheden van die periode, kwam ik steeds dichter bij God. Mijn man en ik hadden geen idee hoe lang het zou duren voor wij een vaste verblijfsvergunning zouden krijgen, dus de periode van wachten leek zich tot in het oneindige uit te strekken. In diezelfde periode onderging ik vier operaties, waarvan twee voor een melanoom. Tijdens deze moeilijke tijd van wachten putte ik troost uit het bijbelvers dat ik ook meenam op de lange vlucht naar Australië: ‘ Vol vreugde zullen jullie uittrekken en in vrede zul je huiswaarts keren’ (Jesaja 55:12). We settelden ons in Australië en begonnen aan onze tweeledige bediening. Ik hielp Steve bij het stichten van de eerste Japanse kerk in Melbourne, maar mijn belangrijkste focus lag op de zorg voor Australische vrouwen. Sommigen van hen waren op afschuwelijke wijze misbruikt en waren geestelijk gebonden. Onze gecombineerde taken onderwierpen ons gezin aan een enorme geestelijke strijd, en elke morgen bad ik voor bescherming. Op een ochtend stelde ik mij tijdens het bidden voor hoe God ieder van ons beschermde. Ik nam eerst mijn dochter in gedachten, toen onze zoon, en toen Steve, omgeven door Gods beschermende nabijheid. Het zag eruit als een soort gouden licht. Toen ik voor mezelf bad, werd ik plotseling gehuld in een schitterend licht en ervoer ik diepe vrede. Tijdens deze krachtige ervaring van Gods nabijheid verloor ik alle besef van tijd. Ik had deze ervaring niet gezocht, maar ik ontving hem dankbaar en werd erdoor gesterkt. Het was maar een dag of twee later toen er bij n van mijn cliënten, een slachtoffer van incest, weer herinneringen bovenkwamen aan ervaringen van ritueel satanisch misbruik. Bij deze vorm van satansverering worden de slachtoffers (vaak jonge kinderen) aan zeer kwaadaardige, vernederende martelingen onderworpen. Samen met mijn dappere cliënt wandelde ik de duisternis van haar herinneringen binnen. Maar God had mij op deze diepe duisternis voorbereid door mij eerst onder te dompelen in zijn glorieuze licht. Ik besefte dat ervaringen van Gods nabijheid niet alleen dienden voor mijn eigen welzijn, maar mij ook voorbereidden op het helpen van anderen. In datzelfde jaar (1992) begon ik in het boek een christelijk dagboek van twee anonieme ‘luisteraars’. Deze vrouwen hadden de gewoonte om in stilte in Gods nabijheid te wachten, met pen en papier in de hand, om de boodschappen die zij van Hem ontvingen op te schrijven. De boodschappen zijn in de eerste persoon geschreven, met God als Ik- guur. Iemand had mij vanuit Amerika dit boek opgestuurd toen we nog in Japan woonden. Ik had het toen niet gelezen, maar ik had het wel al die tijd bewaard. Zes of zeven jaar later werd dit kleine boekje een ware schat voor mij. Het sloot geweldig goed aan bij mijn verlangen om in de nabijheid van Jezus te zijn. Het jaar daarop begon ik me af te vragen of ik misschien ook woorden van God kon ontvangen tijdens mijn stille tijd met Hem. Ik had jarenlang gebedsboekjes bijgehouden, maar dat was eenzijdige communicatie geweest. Ik was als enige aan het woord. Ik wist dat God door de Bijbel tot mij sprak, maar ik verlangde naar meer. Ik kreeg een groeiend verlangen om te weten wat God op een gewone dag tegen mij persoonlijk te zeggen had. Ik besloot om met mijn pen in de hand naar God te luisteren en op te schrijven wat ik dacht dat Hij zei. De eerste keer dat ik het probeerde, voelde het vreemd, maar ik kreeg een boodschap. Die was kort, bijbels en toepasselijk. Het ging over onderwerpen die in mijn leven speelden: vertrouwen, angst en dicht bij God zijn. Ik antwoordde door in mijn gebedsboekje te schrijven. Zo veranderde mijn omgang met God van een monoloog in een dialoog. Al snel kwamen de boodschappen gemakkelijker en ik kocht een speciaal aantekeningenboekje om deze woorden op te schrijven. Deze nieuwe manier van communiceren met God werd het hoogtepunt van mijn dag. Ik wist dat mijn schrijfsels niet op dezelfde manier geïnspireerd waren als de Schrift, maar ze hielpen mij om dichter naar God te groeien. Nog steeds krijg ik persoonlijke boodschappen van God wanneer ik me op Hem richt. Hoe moeilijker mijn om standigheden zijn, hoe harder ik deze bemoedigende aanwijzingen van mijn Schepper nodig heb. Gewoon stil zijn in Gods nabijheid is net zo belangrijk als de woorden die ik tijdens mijn stille tijd opschrijf. Er zijn zelfs dagen dat ik alleen maar een tijdje bij Hem zit en niets opschrijf. Tijdens die momenten dat ik mij op God richt, ervaar ik ‘overvloedige vreugde’ in zijn nabijheid (Psalm 16:11), of ik geniet eenvoudigweg van zijn liefdevolle gezelschap en ontvang zijn vrede. In de jaren dat ik met mijn pen in de hand naar God zat te luisteren, heb ik ontdekt dat in mijn schrijven zijn vrede steeds duidelijker als thema naar voren komt. Ik weet zeker dat dit deels mijn persoonlijke behoefte weerspiegelt. Maar steeds als ik nieuwe mensen leer kennen, merk ik dat de meesten van hen ook verlangen naar de balsem van Jezus’ vrede. Een vers dat mijn leven heeft veranderd, is: ‘Staak de strijd, en erken dat ik God ben’ (Psalm 46:11). In plaats van ‘staak de strijd’ kun je hier ook lezen: ‘ontspan’, ‘laat los’ en ‘wees stil’. Dit is een geweldige uitnodiging van God om onze zorgen neer te leggen en zijn nabijheid te zoeken. Ik geloof dat God nog meer naar deze stille momenten met ons verlangt dan wij. Ik geloof ook dat Hij nog steeds spreekt tot degenen die naar Hem luisteren (Johannes 10:27) en ik ben hierin voortdurend afhankelijk van de hulp van de Heilige Geest. Zoals J. I. Packer schrijft in zijn : ‘God … leidt onze gedachten als wij over dingen nadenken in zijn nabijheid. ' Deze manier van luisteren naar God heeft mijn intimiteit met Hem meer goed gedaan dan welke andere geestelijke discipline ook. Daarom wil ik sommige van de boodschappen die ik gekregen heb, doorgeven. Christenen in veel delen van de wereld lijken te zoeken naar een diepere ervaring van Jezus’ nabijheid en vrede. De boodschap pen in dit boekje zijn op die behoefte gericht. De Bijbel is, uiteraard, het enige onfeilbare Woord van God; wat ik schrijf moet met die onveranderlijke maatstaf kloppen. Ik heb de teksten geschreven vanuit Jezus’ gezichtspunt, dus de eerste persoon enkelvoud (Ik, Mij, mijn) verwijst altijd naar Christus. 'Jij' verwijst naar jou, de lezer. Het perspectief is dus dat Jezus tot jou spreekt. Na elk stukje heb ik schriftverwijzingen toegevoegd. Terwijl ik naar God luisterde, kwamen er vaak bijbelteksten of delen van teksten in mij op. Ik heb deze in de stukjes verwerkt. Woorden uit de Schrift (soms geparafraseerd, soms geciteerd) staan in cursief aangegeven. Andere verwijzingen zijn minder voor de hand liggend. Die heb ik toegevoegd om de lezer wat extra diepgang te geven. Bepaalde bijbelteksten komen vaak voor in mijn stukjes, omdat God deze teksten vaak gebruikt om mij te bemoedigen en kracht te geven. En ook om mijn blik van de ‘geringe last die we tijdelijk te dragen hebben’ (2 Korintiërs 4:17) af te wenden naar zijn eeuwige perspectief. De thema’s dankbaarheid en vertrouwen kwamen vaak terug tijdens mijn luisteroefeningen. Deze thema’s zijn sterk vertegenwoordigd in de Bijbel en ze zijn essentieel om van Jezus’ nabijheid en vrede te kunnen genieten. Het is de bedoeling dat je deze boodschappen langzaam leest, bij voorkeur op een rustige plek. Ik nodig je uit om een notitieboek bij de hand te houden en alle gedachten en indrukken op te schrijven die je opdoet terwijl je in zijn nabijheid wacht. Onthoud dat Jezus Immanuël is, . Moge Hij je steeds meer zegenen met zijn nabijheid en vrede. Januari H EER . Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: Ik zal je een hoopvolle toekomst geven. ’ 29:11 16 1 januari Kom bij Mij met een leergierige geest en een verlangen om te veranderen. Wie met Mij wandelt, wordt voortdurend vernieuwd. Houd je niet vast aan oude gewoonten nu je dit nieuwe jaar binnengaat, maar zoek mijn aangezicht en sta voor Mij open, in de wetenschap dat jouw reis met Mij Wanneerjij je gedachten op Mij richt, wees je er dan van bewust dat Ik je mijn volledige aandacht geef. Mijn blik is voortdurend op jou gericht en mijn aandacht voor jou verslapt niet. Ik ken je en begrijp je volkomen; mijn gedachten omgeven jou met een eeuwigdurende liefde. geluk voor ogen, niet je ongeluk: Ik zal je een hoopvolle toe Geef jezelf volkomen over aan dit avontuur en richt je steeds meer op mijn nabijheid. \r \f \f \n \t \b \f \r \r \b \t \b 2 januari Ontspan je in mijn genezende nabijheid. Terwijl je bij Mij bent, hebben je gedachten de neiging al verder te gaan met de plannen en problemen van vandaag. Breng je gedachten bij Mij terug en laat ze verfrist en vernieuwd worden. Laat je vervullen met het licht van mijn nabijheid. Zo bereid Ik je voor op alles wat deze dag zal brengen. Door je tijd op te offeren, maak je Mij blij, en zelf word je er sterker van. Bezuinig niet op onze tijd samen. Weersta de roep van de taken die nog liggen te wachten \b \r \n \b \r \f 18 3 januari Verfris je in de vrede van mijn nabijheid. Deze vrede is er altijd voor je, onder alle omstandigheden en op alle momenten. Leer wanneer je je taken in de wereld uitvoert. Ik ben zowel met je als binnenin je. Ik ga voor je uit om de weg te bereiden en tegelijkertijd wandel Ik naast je. Geen andere reisgenoot is zo betrokken als Ik. En omdat Ik altijd met je meega, zou je tred zo veerkrachtig moeten zijn dat het anderen opvalt. Laat je niet door problemen en onopgeloste zaken terneerdrukken, want Ik ben je lastdrager. In de wereld krijg je te maken met beproevingen en verdriet, maar laat je daardoor niet ontmoedigen. . In Mij vind je een absolute vrede. \b \r \f \f \r \n \b \r \b \t \b 4 januari Ik wil dat je een nieuwe gewoonte aanleert. Reageer op alles wat er met je gebeurt met de woorden: ‘Ik vertrouw U, Jezus. ' Als je even tijd hebt, denk dan na over wie B al mijn kracht en luister; overdenk de diepte en hoogte van mijn liefde voor jou. Deze simpele handeling helpt je om Mij in elke situatie te zien, en om te erkennen dat Ik de soevereine macht heb over het heelal. Als je vanuit dit perspectief naar de gebeurtenissen kijkt – door het licht van mijn alomtegenwoordigheid – dan verliest angst zijn grip op jou. Als je je vertrouwen op Mij stelt, wat er ook gebeurt, zullen moeilijke omstandigheden veranderen in mogelijkheden tot groei. Je zult zegeningen dankbaar ontvangen, omdat je beseft dat ze rechtstreeks uit mijn genadige hand komen. En doordat je steeds opnieuw bevestigt dat je Mij vertrouwt, wordt onze relatie sterker en blijf je dicht bij Mij. \b \n \b \b \r \r \r \n \b \r \r 5 januari Je kunt een overwinnend leven leiden door in sterke afhankelijkheid van Mij te leven. Mensen associëren ‘overwinning’ normaalgesproken met succes: niet struikelen, niet vallen, geen fouten maken. Maar wie succes heeft in eigen kracht, gaat vaak zijn eigen gang en vergeet Mij. Juist door problemen en falen, door zwakheid en nood leer je op Mij te vertrouwen. Echte afhankelijkheid is niet dat je Mij vraagt jouw eigen plannen te zegenen. Afhankelijkheid is juist dat je met een open hart en open gedachten naar Mij toe komt en Mij uitnodigt om mijn verlangens in jou te leggen. Misschien geef Ik je wel een droom die ver buiten je bereik lijkt te liggen. Je weet dat je zo’n doel uit jezelf niet kunt behalen. Zo begint je weg naar volledige afhankelijkheid van Mij. Het is een weg van geloof, die je stap voor stap gaat, waarbij je zoveel op Mij bouwt als maar nodig is. Op deze weg heb je niet alleen succes, maar ook mislukkingen. Toch wordt elke mislukking gevolgd door een groeisprong, gevoed door jouw groeiende afhankelijkheid van Mij. Door steeds afhankelijker te zijn van Mij, kun je de zegeningen ervaren van een overwinnend leven. \b \r \r \n \f€ \t ‚ \t \b \t \b 6 januari Kom met positieve verwachtingen naar Mij toe. Wees je bewust dat er geen grenzen zijn aan wat Ik kan doen. Vraag mijn Geest om je gedachten te sturen, zodat je grote dingen van Mij kunt denken. Laat je niet ontmoedigen door het feit dat veel van je gebeden nog niet verhoord zijn. Tijd is een leraar, die je op Mij leert wachten en in het duister op Mij leert vertrouwen. Hoe extremer je omstandigheden, hoe groter de kans dat je mijn zult zien. Laat je moeilijkheden je niet tot zorgen verleiden, maar probeer ze te zien als het decor voor mijn glorieuze tussenkomst. Houd je ogen en je gedachten wijd open voor alles wat Ik in je leven aan het doen ben. ƒ„ ‚ \t \f \f \r \n \n \b \b \r \n…† \b \t \r
Geef een antwoord