Belaan met smart en hoon

zegend zouden worden. En Christus, Die aan Abraham was beloofd, ís gekomen in de volheid van de tijd. We willen nu niet te veel aandacht geven aan wat de slang nu precies is geweest. De Joden menen in hun dwaasheid dat de straf uit Genesis 3 vers 15 alleen de lichamelijke slang betreft. Er was echter vanaf het begin van de schepping op deze aarde geen ander schepsel dat kon spreken dan de mens. Hier sprak de slang met Eva met een menselijke stem in menselijke taal zodat Eva het kon verstaan. De slang sprak over Gods Woord en over Gods gebod. Daar kon een natuurlijke slang niets van weten. Daarom geloven wij vast dat dit geen gewone slang is geweest, maar er moet een hogere geest in hem geweest zijn. Trouwens, de duivel ís in den beginne een verheven geest geweest, want hij is als een goede engel door God geschapen. Ik geloof daarom dat de duivel bezit genomen heeft van de slang en dat hij door haar heeft gesproken. In die paradijsbelofte heeft God gesproken over onze Heere Jezus Christus, de Zoon van God. Hij zou mens worden. De duivel zou zich op Hem werpen, Hem doden en vermoorden, maar de Heere Christus zou uit de doden opstaan. Hij zou de duivel overwinnen, hem zijn kracht ontnemen en Adam, Eva en alle gelovigen verlossen. Dát was en is de boodschap van Gods genade! 1. De paradijsbelofte En Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw, en tussen uw zaad en tussen haar Zaad; Datzelve zal u de kop vermorzelen, en gij zult Het de verzenen vermorzelen. Tot op de dag van vandaag vieren wij het Paasfeest waarbij wij herdenken dat Christus – nadat Hij geleden heeft en gestorven is – op de derde dag uit de dood is verrezen. Daardoor heeft Hij ons de gerechtigheid verworven, dat is vergeving van zonden, de overwinning van dood, duivel en hel, en het eeuwige leven en de zaligheid. Wie denkt daarbij niet aan de eerste belofte van God die Hij in het paradijs beloofde? Dat is het eerste Evangelie dat gepredikt werd. God heeft tot de slang, die Eva verleid heeft, gezegd: ‘En Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw, en tussen uw zaad en tussen haar Zaad; Datzelve zal u de kop vermorzelen, en gij zult Het de verzenen vermorzelen.’ Wat zijn dat troostvolle, bemoedigende woorden geweest voor Adam en Eva. Anders hadden ze in vertwijfeling en wanhoop eeuwig de angst van de dood – waarin zij door de duivel gebracht waren – moeten sterven. Datzelfde Evangelie hebben zij ook aan hun kinderen en de volgende geslachten gepredikt. Ruim tweeduizend jaar lang. Toen heeft God deze belofte aan Abraham vernieuwd op het moment dat hij gereedstond om zijn zoon Izak op het bevel van de Heere te offeren op de berg Moria. De Heere heeft Abraham beloofd dat in zijn zaad alle volken van de aarde ge